Windmills were used for making flour

Nihao!
Vandaag ben ik precies 2 maanden in China. Alweer een maand in Shenyang en morgen begint mijn derde lesweek. De tijd vliegt. En het bevalt me hier tot nu toe uitstekend! Veel gedaan, veel geleerd, veel nieuwe mensen, ook veel gelachen, kortom; prima! Nog 3,5 maand lesgeven en dan 3 maanden naar eigen wens in te vullen. Ik zit er over te denken om in de zomer alsnog naar Nepal te vliegen om daar een cursus Boeddhisme te volgen aan de universiteit van Kathmandu. Dat wilde ik al een tijdje, en ach, ik heb toch 3 maanden. Dan kan ik mooi van Beijing naar Nepal vliegen en de laatste paar weken met de trein terug dwars door heel China naar Shanghai, van waar mijn vlucht terug naar Nederland is.

Maar goed, het lesgeven is pas net begonnen, dus daar zal ik eerst maar eens verder over vertellen! Ach, de kiddo's, ze zijn over het algemeen gewoon aandoenlijk. Hard werkende zieltjes. Ze moeten alleen hun smoel wat vaker dichthouden, en minder stripboeken lezen tijdens mijn geweldige presentatie over Nederland, maar daarnaast zijn ze het vermoeiende (voor mij) geklap, geschreeuw en gedreig (if you don't sit down now......you will have to.....sit there!! oeeehhh...) van mijn kant wel waard.
Hoewel het merendeel van mijn lessen nog steeds behoorlijk rumoerig is (varierend van dierentuin met krijsende apen, tot een hok met kwakkelende penguins, en dan de uitzonderlijke klas met grootogige brave luiaards), krijg ik wel steeds meer de slag te pakken. Want in the end ben ik met mijn medecursisten toch wel een beetje in het diepe gegooid. De cursus in Beijing heeft natuurlijk wel wat geholpen, maar daar hebben ze ons niets geleerd over het besturen van 50 kinderen. Dus al vallend en opstaand kom ik er achter wat wel en niet werkt in een klas en wat voor dingen ik ze wel of niet bij kan brengen. En hoewel ik 24 lessen per week heb (tot nu toe niemand tegengekomen met meer lessen dan ik), heb ik toch wel een redelijk relaxed rooster. Het is wel lekker afwisselend om op drie scholen les te geven. En de twee dagen in de week dat ik op de Middle school les geef heb ik alleen les in de middag dus kan ik 's ochtends mooi aan mijn lesplan werken.

Een ander voordeel aan mijn rooster is dat ik veel collega's heb! Over twee uur gaan Diana en ik naar het appartement van een collega die ons Mandarin gaat teachen. En een andere collega heeft ons in de lunchpauze naar de dichtsbijzijnde fitness club gebracht waar we nu lid van zijn! jaja, ik heb er al weer twee aerobics lessen op zitten! Met een geweldige instructor die ofwel super gay is of in de avonduurtjes professioneel danser want tijdens aerobics moeten we om de haverklap met onze heupen zwaaien of danserige armbewegingen maken :), en zo nu en dan hoor je tussen de Chinese instructies door ineens een 'Let's go!', haha.
Daarnaast hebben we sinds vorige week nog een Chinese vriendin erbij, Helena, die op een middag spontaan bij ons aanklopte en zei dat we vrienden zouden worden. Dus werden we op een vroege zaterdagochtend meegesleurd voor breakfast, en hebben we met haar en haar dochter heerlijke churro's met warme sojamelk gegeten. Ze bleek vrienden te zijn geweest met onze Westerse voorgangers en die traditie wilde ze graag voortzetten. Helena is huisvrouw, of eerder 'familievrouw', want ze heeft gestudeerd en gewerkt als ingenieur maar ze hecht veel waarde aan familie en traditie dus daarom heeft ze ervoor gekozen om fulltime moeder te worden en haar tijd te besteden aan haar man en kind (wel raar hoor, iedereen heeft braaf 1 kind), andere familieleden en het studeren van Engels. Best knap, ze heeft zichzelf Engels geleerd en dat doet ze best wel goed.

Gisteren hadden we voor de tweede keer ontbijt met Helena en haar dochter en daarna ben ik met hen naar een markt gegaan om planten te kopen voor ons appartement. Was erg leuk. Een 'echte' Chinese markt met veel cheape planten en vissen in alle kleuren van de regenboog. Ik moest natuurlijk meteen weer een halve boom meenemen, wat niet heel handig is in een overvolle bus, maar gelukkig stond Helena's man bij de bushalte om ons te helpen (kon hem best alleen dragen hoor, maar ach, een traditionele man is op zijn teentjes getrapt als de vrouw het zware werk doet, aldus Helena, ik vond het best).

Ons appartement ziet er nu in ieder geval gezellig uit: ik heb gezorgd voor kaarsen, planten en op ons balkonnetje\serre huppellen onze twee fluffy kindjes vrolijk rond. Daar was ik vorige keer nog niet aan toe gekomen; we hebben twee kaninches als huisdieren! de arme poeperds werden op straat in een klein kooitje verkocht en Diana riep alsmaar: let's buy them, en toen dacht ik: why the heck not? Aldus geschiedde. Als we weggaan is er vast wel een van mijn 2000 kindjes die er voor wil zorgen.

En dan nog wat over Shenyang, want daar heb ook nog niet zo veel over verteld volgens mij. Nou, ik hoorde Alex al klagen over het verkeer in Griekenland; doe dat maar x3. het stikt hier van de 10 baans wegen die je zonder stoplicht hoort over te steken. Hoe je dat doet? Nou, je schuifelt van streep naar streep en terwijl het verkeer langs je benen raast vouw je je handen ineen en bidt voor teenbeheer.
Afgezien van het razende verkeer en de slechte lucht mag ik Shenyang wel. Het scheelt natuurlijk een hele hoop dat we pal in het centrum wonen en alles wat je maar kan wensen direct om de hoek te vinden is; dat is redelijk fantastisch. Vorige week had ik een fiets gekocht om wat meer van de stad te zien maar dat plezier was van korte duur want mijn spiksplinternieuwe fiets heeft het welgeteld 6 dagen uitgehouden. Daarna was al dat restte een doorgeknipt slot. Hmmm, in dat opzicht gelden dus de Nderlandse regels. Binnenkort koop ik een tweedehands die er uitermate crappy uitziet, misschien helpt dat. Maar Shenyang is grooooot, druk, maar schoon, en heeft een paar mooie gebouwen die snachts zeer tof verlicht zijn.

Wat ik hier verder doe? Lessen voorbereiden en met de jongens van de Zuid campus wat basketballen of zoals gisteren en eergisteren in een bar of op de bank hangen en een filmpje kijken, zeer chill!


Alles is dus lekker relaxed (behalve dan de zes lessen op een dag), en dat komt ook omdat de Chinezen wel een relaxed volkje zijn. Gewoon wel vriendelijk, beleefd, niet opgefokt, beetje verlegen soms, maar wel geinteresseerd als je eenmaal met ze praat. Volgende keer meer observaties over de Chinezen!

Ik hoop dat met jullie alles goed gaat, wederom excuses voor mijn radiostiltes, maar het is gewoon vaak zo dat ik in de vrije avonduurtjes geen zin heb om lange emails te schrijven, niet omdat ik niet met jullie wil praten, maar gewoon omdat emailen zo irritant is. Maar ik denk vaak aan jullie hoor, en als ik inspiratie heb zal ik zeker schrijven, ik wil alleen schrijven als ik er zin in heb en als ik het meen, geen onnatuurlijk opgewekte vrolijkheidsbrief, das ook maar nep toch? Zo, das een mooi excuus toch :). hee, de ballen, allen!