Lesgeven - Reisverslag uit Beijing, China van Barbara Beek - WaarBenJij.nu Lesgeven - Reisverslag uit Beijing, China van Barbara Beek - WaarBenJij.nu

Lesgeven

Door: Barbara

Blijf op de hoogte en volg Barbara

31 Januari 2008 | China, Beijing

Wo shr lao shr (ik ben leraar)

Althans, vanaf morgen, want morgen geef ik mijn eerste proefles! Met een groepje van vier zullen we 16 chineesjes van 12 jaar twee uur lang bezig houden. Ik ga een half uur lesgeven met als thema 'Who am I?'. De bedoeling is dat ze allemaal actief meedoen met een spelletje met als doel het vragen stellen en beantwoorden van vragen over wie je bent. De afgelopen week hebben we geleerd hoe we dat moten aanpakken dus met de juiste voorbereiding kan er weinig misgaan. We hebben les gehad over class management (vervelende kinderen in bedwang houden), hoe je fouten in uitspraak, grammatica etc kunt verbeteren, liedjes gezongen. monsters getekend, en een paar lessen Mandarijn gehad. Omdat ik nog niet echt hard heb gestudeerd, bak ik er nog niks van in het Chinees, maar in feite is het een vrij simpele taal. De grammatica is echt een koekje, het is meer de uitspraak van de verschillende shhzz, chzzz er rzzz. En dan natuurlijk de tonen. Zo heb je het woord ma, wat je op 5 verschillende manieren kan uitspreken en elk heeft het een verschillende betekenis. Het betekent zowel paard a;s moeder, dus emnige oplettendheid is wel aan te raden :). Maar eigenlijk is dat ook makkelijker da het klinkt hoor, want de verschillende soorten tonen zijn opzich wel duidelijk te onderscheiden. In de les dan, op straat is het natuurlijk wat lastiger. We hebben al wel wat geoefend met onderhandelen op de Silkmarket, een enorme markt met allerlei goederen, waar helaas voornamelijk toeristen komen. Dat is niet erg bevordelijk voor de houding van de verkopers want die zijn gewoon echt bot. Ze trekken je bijna letterlijk naar binnen, zitten als maar aan je en als je gaat onderhandelen doen ze alsof je hen tot in het diepste van hun ziel beledigt met je prijs. Allemaal onderdeel van het spel natuurlijk, maar wel een spel waarbij beleefdheid geen rol meer schijnt te spelen. Ik heb dan ook niets gekocht. (kan het toch niet meenemen).

Ons bezoek aan de silkmarket was overigens onderdeel van een dagtour naar de Chinese muur. Jawel, ik heb er op rondgelopen, onder een stralend blauwe hemel en ijskoude wind, maar prachtig uitzicht. Foto's volgen. Die dag natuurlijk afgesloten met het eten van Peking End, wat vooral veel eendevel is en weinig eend, maar ik zie wel in waarom mensen het heerlijk vinden (ik vond het iets te veel een hap vet). Verder is het eten hier echt prima, beter dan dat zelfs. We eten vaak lunch en diner in de kantine. De kantine is een enorme hal met aan de zijkant allemaal balies waar je je dishes uit kunt kiezen. Lekker met kip, beef, allemaal groenten en natuurlijk mi fan (rijst). Bring it on. Met stokjes inderdaad, het duurt wat langer, maar het rotzooit wel lekker weg met dat hout.

Overdag ben ik vooral druk met het volgen van lessen en het maken van assignments. We moeten proeflesplannen maken, voorbeeld spreekoefeningen opzetten , en klemtonen aangeven. Dat soort dingen. Er komt toch meer bij kijken dan ik dacht hoor. Maar dat komt ook omdat de cursus erop is gericht een betere lesmethode mee te geven dan de Chinese. Die bestaat voor 90 % uit drillen: leraar zegt wat, leerlingen roepen het na. Zo zijn onze Mandarijn lessen ook, en het is inderdaad niet heel effectief.

Daarnaast heb ik een email ontvangen van onze potentiele 'baas'. Hoogstwaarschijnlijk ga ik met ongeveer 12 anderen na de trainning lesgeven in de noordelijke provincie Liaoning, grenzend aan Noord Korea. Het gerucht gaat dat we allemaal op dezelfde school met 10 000 leerlingen les zullen gaan geven. Ja, dat soort aantallen krijg je in een stad van 8 miljoen inwoners (de stad heet Shenyan). Het blijft allemaal een beetje vaag, maar dit bericht is toch wel hardnekkig. Leuk, wel koud daar!

Gisteren ben ik in de gladste, strakste, hipste club ooit geweest. Met een grote groep deelnemers zijn we naar de club Coco Banana gegaan, een van de meest fancy clubs van Beijing. Het personeel liep allemaal in mooie pakjes, overal waren bedienden, alllemaal prive zithoekjes en kamertjes en jahaa, een bewegende dansvloer. Zelfs de meest stijve hark moest daardoor wel door zijn knieen. Coole muziek ook, ik heb me zeer vermaakt! Er kwamen op een gegeven moment een stel te gespierde dansers uit de grond alswel het plafond, waar iedereen vervolgens met open mond naar staarde. De muziek stond alleen in elk hoekje van de club op volume 10 dus na drie uurtjes heb ik met een stel een taxi door het indrukwekkende Beijing naar huis genomen. We hadden ook al een pre-party in ons appartement gehouden dus het was al een zeer geslaagde avond. En Bejijng is echt machtig, je kan rustig twee uur in een taxi zitten en nog steeds ziet het eruit alsof je door downtown New York rijdt (als ik Hollywood moet geloven). Niet alle flats zijn even mooi, maar hier en daar staat er een supermooi flashy 40/50/60 ?? storybuilding naast het viaduct (en ik heb het Olympisch stadium gezien!). Wel gaaf hoor, is weer eens wat anders dan polders.

Daarnet ben ik met drie girls naar een Art gallery gegaan (vandaag is een van onze weinige vrije dagen), of eigenlijk galleries: het was een soort industrieterrein met achter elke bouwvallige deur een supermooie kunstgalerij. Ook echt mooie kunst dus dat was wel een apart gebeuren. We hebben lang niet alles gezien dus ik ga zeker nog eens terug. Nu moet ik hoognodig mijn les voor morgen voorbereiden.

Mijn excuses voor mijn zeer schaarse persoonlijke gemail, maar dat is puur tijdgebrek. Maar ach, ik zit nog 8 maanden in China dus over een paar maanden ben ik vast zo gesettled om jullie weer eens fatsoenlijk te 'spreken'.

Er zijn al een hele hoop foto's gemaakt, voornamelijk door anderen die geniale fotos hebben van blije, dansende aangeschoten mensen, dus mijn plan is om eens foto's van iedereen te verzamelen en dan een selectie (censuur) op het net te zetten. Maar eerst 5 dagen teaching practise. ben errrrg benieuwd naar mijn teacher skills.
Zai Jiang!

xxx

  • 31 Januari 2008 - 08:53

    Dewi:

    Yahoo,
    Klinkt bijzonder interessant! En je vermaakt je dus met de mede-leraren, leuk. Lijkt me toch lastig dat verschil te horen zeg van al die klanken. Wel heel leuk dat jullie op de markt gingen oefenen, is toch beter dan in de klas te hangen.
    Veel succes morgen, komt helemaal goed.
    Kus Dewi

    ps: vries of waai je daar niet weg of valt het mee?

  • 01 Februari 2008 - 01:52

    Annemarie:

    Gaaf! Succes met de kids... zijn ze niet heel gedisciplineerd daar ofzo? xx

  • 01 Februari 2008 - 10:16

    Suz:

    Joehoeeeee Juf Bo! Hip stappen, Art galleries, Peking Duck, not too shabby for Bo! Doe je wel een sjaal om als je naar buiten gaat ;-). En heb je je juffen bril al aangeschaft? Enjoy!!! XXXX!

  • 02 Februari 2008 - 13:50

    Arja:

    Hi Barbara,
    Beetje late reactie, maar ik had je site nog niet gevonden. Heb net alle verhalen achter elkaar gelezen, en zie je helemaal zitten daar. Goed te horen dat je het zo naar je zin hebt! Hoe ging het lesgeven? Waren de kindjes een beetje lief of moest je ze hard aanpakken? Wens je nog een hele fijne tijd toe, geniet ervan!
    Liefs,
    Arja

  • 05 Februari 2008 - 17:41

    Eveline:

    Tot de grond! China klinkt echt helemaal te gek! Ben wel benieuwd naar je foto's. En als je een leuke jongen tegenkomt heb ik nog een tip voor je: Wo Ai Nee (I love you!).
    Grote nicht

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Barbara

Hello friends, travellers, bored people, your royal highness the Queen and all those other people that are frantically following this thrilling travel blog; welcome. Read further if you want to know a) what Chinese schoolchildren like to do when they are following my English lessons (besides fainting from concentrating on what I am saying), b) how sore your ass gets when you are doing a horsetrack in a wooden saddle, c)what it is like to walk the camino the Santiago with only one pair of extra socks and your wits for luggage. That last point is for now still hypothetical because I will start my big Camino only on the 16th September 2010. And I will likely bring more than just 1 pair of extra socks. That sit people: my next adventure will take me to the sunny, lush Pyrenees in France, down to Santiago, Spain. My first blog entry should probably read something like: 'One woman. Two feet. 760 Kilometers. She came, saw, and conquered. However, since my preparation so far has not gone any further than booking the flight, it will more likely read: One woman. The Ryaniar airport. Regret. What will it be? Read further whenever this One Woman has started this New Adventure and managed to find an internet connection in those sunny, lush Pyrenees. Stay tuned, while I become toned.

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 200
Totaal aantal bezoekers 23896

Voorgaande reizen:

16 Januari 2008 - 01 Oktober 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: